80’lerde çocuk olanlar bilir, öyle herkesin arabası yoktu. Bursa festivali olduğunda yaz geceleri Etibank, Merinos, Darmstad ve Altıparmak Caddeleri'nden akın akın insanlar Kültürpark'a doğru yürürdü. Çocuklar koşarak gider; dönüşte ise bileklerine bağlı uçan balonla babalarının kucaklarında uyuyarak dönerlerdi. Herkesin bir noktada, huzurla toplandığı, saf, çocuksu bir yaz mutluluğu yaşanırdı.

Geçtiğimiz pazar akşamı Millet Bahçesi'ndeki yeni yıl meydanına giderken yıllar önceki duyguları tekrar yaşadım. Akın akın insan, yine aynı caddelerden aynı yöne doğru yürüyordu. Yeni yıl meydanında ise genç kızlar fotoğraf çekme yarışındayken, delikanlılar kız arkadaşlarına yeni yıl hediyesi alabilme telaşı ile tezgahları geziyorlar; çocuklar atlı karıncaya binme heyecanı ile sırada beklerken, anne babalar sıcacık çaylarını yudumluyorlardı. Hava çok soğuktu ama insanlar yeni yıl ışığının etrafında toplanmakla adeta birbirlerini ısıtıyorlardı. Kışın kasvetine, şehrin gri havasına renk gelmişti.

Ertesi sabah, Nilüfer Halk Evi'nin önündeki yeni yıl meydanına gittim. Mahallelerin kadın dernekleri, hazırladıkları el emeği göz nuru ürünleri binbir özenle tezgaha diziyorlardı. Bursa dönercisi ile cağ dönercisi hazırlıklarına başlamış, ateşlerini yakmıştı. Siz, bizi esas akşama görün dediler. Ben de akşam olunca yine gittim. Bir de ne göreyim: Noel Baba erik dalı oynuyordu, kocaman bir zencefilli kurabiye adam maketi ise cağ döner sırasında bekliyordu. Sadece Noel Baba mı, meydandaki insanların yarısından fazlası, belki de hiç tanımadıkları insanlarla yüzyıllardır berabermiş gibi damat halayına geçmişlerdi. Biz zaten yüzyıllardır birlikte değil miydik? Bizi ayrıştıran neydi? Bir çam ağacı süsleme meselesi ile mi ayrılacaktık? İnsanların aslında ötekileştirilmeden, ayrıştırılmadan beraber olmaya o kadar çok ihtiyacı vardı ki, işte böyle ışıklı renkli bir ortamla, güzel bir müzik bile yetmişti yüzleri aydınlatmaya.

Sonra Mudanya’ya gittim. Tarihi doku ile bütünleşmiş yeniyıl pazarında herkes mutluydu.

Üç ayrı meydandaki esnaf ve kadın dernekleri ürünlerini satma imkanı buldukları için memnundu.

Vatandaş, çok güzel oldu inşallah seneye daha da güzeli olur, diyordu. Maalesef tek bir endişe vardı: “Bu kadar kalabalık toplandık ama, başımıza bir şey gelmese bari” diyen de çoktu. Yeni yıl coşkusuna küçük de olsa düşen gölge ise yılbaşı ağacını milli manevi değerlere hakaret zannetmenin trajik cehaletinden başka bir şey değildi elbet. İçinde hiçbir ideoloji olmadan böyle bir bütünleşmeyi sağlayan, kışın soğuğunda hepimizi aynı noktada mutlulukla toplamayı başaran bu meydanlardan rahatsız olan varsa önce kendini sorgulamalı diye düşünüyorum.

Bu yıl ilk kez gerçekleşmiş olsa da, biz Bursalılar için yeni yıl meydanları bence artık umut meydanıdır.

Hepimizin birlikte ayrışmadan mutlu olabileceği umudunun ateşi bu meydanlarda yanmıştır.